2 mei 2018 Reclamebelasting Apeldoorn onderuit.
Hierbij moet wel een kanttekening worden geplaatst. Reclamebelasting in het algemeen mag worden ingesteld voor een deel van de gemeente. Er moet dan sprake zijn van:
“een objectieve en redelijke rechtvaardiging voor die beperking, indien die gemeente in redelijkheid heeft mogen uitgaan van de veronderstelling dat op deze wijze degene die profijt kunnen hebben van de opbrengst van de belasting heffing worden betrokken”.
En om het baat/profijt beginsel daar gaat het om.
In Almelo vocht JEEJAR enkele jaren geleden namens meerdere ondernemers, met succes, de reclamebelasting aan, omdat er niet kon worden aangetoond dat die ondernemers doordoor enig baat of profijt hadden werden die beroepen gegrond verklaard. Er werd bij die ondernemers niets georganiseerd in de straat. Reden genoeg voor de gemeente Almelo om het gebied van de reclamebelasting te verkleinen zodat de betreffende ondernemers niet meer werden noch worden geconfronteerd met een aanslag reclamebelasting.
Een ondernemer in Apeldoorn pikte dit op en is met JEEJAR naar de rechter gestapt. En ook in dit geval kon de heffingsambtenaar van Tribuut namens de gemeente Apeldoorn niet aantonen welke baat/profijt deze ondernemer had of heeft bij die reclamebelasting. Het beroep is gisteren gegrond verklaard en de aanslag reclamebelasting vernietigd en de gemeente is veroordeeld in de proceskosten.

6 januari 2017 Sociale recherche mag niet met camera's werken.
In Nederland is het de afgelopen jaren gangbaar geworden dat de sociale recherche camera's gebruikt om bewijs te vergaren van personen die een uitkering hebben. De Centrale Raad van Beroep heeft daar eind 2016 al een negatieve uitspraak over gedaan als zijnde in strijd met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Autoriteit Persoonsgegevens heeft die uitspraak overgenomen. Dus camera beelden kunnen niet meer als bewijs dienen. De Centrale Raad benadrukt dat er sprake is van een dusdanige schending van de privacy dat in bestuursrechtelijke zin dit bewijs ook niet gebruikt mag worden. Vorenstaande betekent dat ook de diverse recherche bureaus die camera's plaatsen ook onrechtmatig bezig zijn.

23 november 2015. Gemeenten moeizaam bezig tegen illegaal plakken.
Een Mulderrechter (voormalige politierechter) die voor een zoveelste keer met een notoire en illegale affiches te plakker te maken kreeg liet het niet bij een boete maar legde twee weken onvoorwaardelijk gevangenisstraf op aan de plakker. Tegen dit vonnis is de plakker in beroep gegaan bij het Gerechtshof te Arnhem. Normaliter leverde een bekeuring rond de € 140,00 op. Voor de grote bedragen die daar in omgaan een schijntje. Twee weken zitten is ook andere koek.
Maar kijk ten eerste eens naar de pakkans. Die is al minimaal en de hoogte van de boete had ook geen afschrikkende werking. Dus dacht de Mulder rechter dan gooi ik er maar twee weken hotel traliezicht tegen aan.
De gemeente Enschede denkt het wiel te hebben uitgevonden door de opdrachtgevers aan te pakken met een bestuurlijke boete. Deze kan echter maximaal oplopen tot € 1000,00. Ook dat is een schijntje in verhouding met de schade. Wie maakt de zaak schoon, de gemeente. Hoeveel kost dat. Veel meer dan € 1000,00 per illegale plak ronde. Menskracht en machinekracht om de schuttingen etc weer enigszins toonbaar te maken. Waarschijnlijk is in de gemeentebegrotingen van de diverse gemeenten niet eens weer te vinden wat dit allemaal kost.
Er zijn betere manieren om paal en perk aan het illegaal plakken te stellen. De eerste is meterkasten, elektrahuisjes te voorzien van een bijzondere laag zodat er niet op geplakt kan worden. En daarnaast is er nog een manier op er snel een eind aan te maken. Maar dat is het geheim van deze smid. Succes in het verleden was 100% maar de remedie is blijkbaar vergeten.  Wilt u info en ondersteuning, mail ons: info@jeejar.nl

28 januari 2015. Inburgeringsplicht vervalt na 5 jaren wonen in Nederland.
Volgens advocaat-generaal bij het Europese Hof van Justitie in Luxemburg vervalt de inburgeringsplicht indien een persoon meer dan 5 jaren in Nederland woont. Dus personen die al heel lang in Nederland wonen en nu nog geplaagd worden door gemeenten inzake de inburgeringsplicht zijn nu verlost van die plicht. Dus geen verplichte scholing meer volgen en geen examen meer doen. De reactie van de regering moet nog komen.

21 januari 2015. Gemeenten krijgen het druk met de Participatiewet.
Na de eerste voorbereidende beschietingen inzake het niet meer toekennen van huishoudelijke hulp en financiële ondersteuning heeft de rechter aangegeven dat iedereen die in aanmerking zou kunnen komen voor huishoudelijke hulp bezoek moet krijgen. Maar de rechtbank heeft niets gezegd over de wijze waarop dat bezoek moet plaatsvinden. Is het sturen van een consulent of ambtenaar genoeg, dat is de vraag. Er zullen nog veel procedures volgen bij de administratieve rechter om verder uit te kristalliseren wanneer de gemeente voldaan heeft aan haar motiveringsplicht om een financiële bijdrage te verminderen of niet toe te kennen. Burgers doen er goed aan, bij vermindering van de financiële bijdrage in huishoudelijke hulp of het zelfs stoppen daarvan, om in bezwaar te gaan. En loopt het bezwaar op niets uit om in beroep en zo nodig in hoger beroep te gaan. Het zal dan ook nog jaren duren voordat er sprake is van vaste jurisprudentie en de kaders goed kunnen worden vastgesteld.

26 juli 2014. Aantal verkoopdagen vuurwerk blijft op 3 dagen.
De Tweede Kamer der Staten Generaal heeft een stokje gestoken voor de plannen van het kabinet om het aantal verkoopdagen te verminderen. Blijkbaar hebben de leden van de tweede kamer goed geluisterd naar de verkopers en de consumenten. En dat zijn veel kiezers. Daarnaast brengt het verminderen van het aantal verkoopdagen geen wijziging in de verkoop of afsteken van illegaal vuurwerk.

16 mei 2014. Gemeenten blij met pyrrusoverwinning op pyrotechniek.
Soms is het geheugen van politici en ambtenaren heel kort. Nederland heeft al eerder een beperking gehad inzake de verkoop van vuurwerk, namelijk 1 dag verkoop. Gevolg chaotische toestanden bij de verkooppunten van vuurwerk en veel overlast door de opeens verkregen knappertjes.
Wordt nu de overlast verminderd. Daar valt sterk aan te twijfelen. Wie moet namelijk handhaven dat is de politie en zo mogelijk gemeentelijke Buitengewone Opsporingsambtenaren. En die ziet iedereen al van verre aankomen. En bewijs maar eens dat iemand iets heeft afgestoken. Een kat en muis spelletje. De politie heeft niet de capaciteit om die overlast op straat tegen te gaan.
De de legale vuurwerkbranche heeft een punt. Legaal vuurwerk is niet zo zeer het probleem maar het illegale vuurwerk, dat op dit moment al het land binnenkomt. En daar kijkt geen mens naar. En dat illegale vuurwerk vindt zijn weg het hele jaar door al naar de consument. En de resultaten van de politie waarbij grote hoeveelheden in beslag worden genomen vloeien in de regel voort uit tip werk en niet uit politie speurwerk. Dus de gemeenten maken zich blij met een dode mus.

12 april 2014. Gemeenten mogen niet altijd reclamebelasting heffen.
Het Gerechtshof Arnhem (belastingkamer) heeft op 7 april 2014 een belangrijke uitspraak gedaan inzake het heffen van reclamebelasting. Er waren door verweerder veel zaken in hoger beroep ingebracht. Het Hof had aan een onderdeel voldoende om de opgelegde aanslagen in de opeenvolgende jaren te vernietigen. Het Hof was van mening dat in het onderhavige geval het profijtbeginsel was geschonden. Dat was voor het Hof voldoende en liet helaas andere in hoger beroep ingebrachte gronden buiten verdere beschouwing.
Klik hier voor de uitspraak

27 oktober 2013. Inzet van uitkeringsgerechtigden in de bijstand regelmatig in strijd met de wet.
Veel gemeenten wringen zich in allerlei bochten om hun uitkeringsgerechtigden in de bijstand werk op te dragen. Echter artikel 9 lid 1 sub c van de Wet Werk en Bijstand zegt: "naar vermogen door het college opgedragen onbeloonde maatschappelijk nuttige werkzaamheden te verrichten die worden verricht naast of in aanvulling op reguliere arbeid en die niet leiden tot verdringing op de arbeidsmarkt".
Reeds eerder is op deze website aangegeven dat ook de gemeente Almelo dwars over dit artikel heen gaat door personen in de bijstand verplicht aan het werk te stellen in zorginstellingen. Daarmee worden de reguliere werknemers, die in nogal vaak op zogenaamde nuluren contracten werken, buitenspel gezet. Een volledige averechtse werking derhalve. Nu heeft de gemeente Twenterand het al helemaal bond gemaakt door personen die in deze gemeente wonen en in de bijstand zitten als stratenmakers te werk te stellen. Volgens wethouder Ben Engbertse voor werkervaring. Het herbestraten van trottoirs is regulier werk voor een stratenmakersbedrijf. Maar deze wethouder maakt het nog bonter door te zeggen dat de gemeente geen geld heeft om deze werkzaamheden te laten uitvoeren. Hiermee zegt de wethouder dat de gemeente geen geld wil uittrekken om een regulier stratenmakersbedrijf in te huren om de werkzaamheden te verrichten. En dus worden uitkeringsgerechtigden dan maar aan het werk gezet. Gezien deze constructie en de opmerking van de wethouder is er in feite sprake van een soort dwangarbeid. Binnenkort werken dan alle uitkeringsgerechtigden op reguliere arbeidsplaatsen om de bijstandsuitkering te behouden. Dat daarmee dan regulier werk wordt verdrongen speelt blijkbaar geen rol. Ieder stratenmakersbedrijf die dit werk wil doen, tegen betaling uiteraard, kan aangifte doen bij de politie in verband met overtreding van artikel 9 lid 1 sub c WWB door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Twenterand.

2 september 2013. Maastricht heeft inzake het illegaal plakken weer het wiel uitgevonden.
De gemeente Maastricht geeft aan iets nieuws te hebben gevonden inzake het tegen gaan van illegaal plakken en in dat spel wordt blijkbaar ook Justitie meegetrokken. Echter de gemeente heeft voor een deel het wiel weer uitgevonden. Van deze zijde is al meer dan 8 jaar een remedie gevonden tegen het illegaal plakken welke aanmerkelijk meer geld bij de gemeente binnen brengt en waarbij de echte schoonmaakkosten inzake het illegaal plakken kunnen worden verhaald. En dat is wat anders dan alleen maar boetes opleggen. Sinds 2008 staat volgende tekst op deze website:

                    De problematiek van het illegaal plakken begint weer de kop op te steken.

Hebt u in uw gemeente last van illegaal plakken JEEJAR maakt hier een eind aan maken. JEEJAR is de grondlegger geweest van het succes om illegaal aanplakken aan te pakken. Aan de aanwezige jurisprudentie is jaren van ontwikkeling van beleid, uitvoering en handhaving vooraf gegaan. Zo maar optreden tegen illegaal plakken kan dan ook niet. Indien het voornemen tot optreden binnen de juiste kaders is geplaatst dan pas is een dergelijk optreden mogelijk. Met betrekking tot het illegaal plakken is er jaren sprake geweest van voortschrijdend inzicht. JEEJAR is hierbij de grondlegger geweest van het succesvolle beleid en met name de handhaving. Na het traject doorlopen te hebben is een gemeente snel af van het probleem."

27 augustus 2013 Kritiek van de politie op de BOA's van de gemeenten.
De reguliere politie heeft kritiek op de handel en wandel van de gemeentelijke Buitengewone opsporingsambtenaren. Er zou sprake zijn van een onvoldoende opleiding en het optreden op straat zou ook niet het juiste niveau hebben. Er zijn echter Boa's in diverse maten en soorten. De gemeentelijke specialist op milieu gebied die tevens Boa is en die inhoudelijk veel meer weet over de milieuwetgeving dan een reguliere politieman ooit zal weten. De reguliere politie kent, bijna, geen specialisten meer, maar alleen nog maar generalisten. De echte recherche bestaat niet meer en de bijzondere wetten bij de politie is in 1990 al de nek omgedraaid. De burger wordt op straat veelal geconfronteerd met de Boa die bezig is met het uitdelen van parkeerbonnen en bonnen voor het uitlaten van de hond op een andere wijze dan dat voorgeschreven is. Dat daar dan nog wel eens wat mis gaat en de reguliere politie moet opdraven. Maar dat is in feite het geval omdat reguliere politie ambtenaren aanmerkelijk meer bevoegdheden hebben en ook zijn uitgerust met de nodige hulpmiddelen om meer gewicht in de schaal te kunnen leggen.

16 april 2013. Mogen Buitengewone opsporingsambtenaren voor andere gemeenten actief zijn.
Deze vraag kan worden gesteld nu in de TC Tubantia van heden wordt aangegeven dat er overeenkomsten tussen de Twentse gemeenten zijn gesloten op grond waarvan Buitengewone opsporingsambtenaren ook voor andere gemeenten werkzaam zouden mogen zijn. Het lijkt hier weer een extra opmaat op het Regionaal Informatie en Expertise Centrum, zetelend in de Magna Porta te Almelo, onder het beheer van de burgemeester van Almelo, weer meer invloed te geven in het Twentse bestuurlijke en strafrechtelijke gebeuren. Min of meer een verkapte vorm van regionale gemeente politie.
Maar kan dit zo allemaal. Reeds eerder is aangegeven dat de medewerkers van het RIEC makkelijk over de regels van de zelf gesloten convenanten heenstappen en bij gemeenten deelnemen aan gesprekken waar zij zich voorstellen als medewerkers van het regionaal Bureau Bibob. Voor de goede orde deze regionale bureau's bestaan niet en meepraten over zelfs het gesprek leiden is uit den boze.
Een kijkje naar de activiteiten van deze RIEC, zie: http://www.riecnet.nl/oostnederland.
Daar staat zelfs nog de inval van vorig jaar 6 februari 2012 vermeld ter bestrijding van de georganiseerde criminaliteit met name gericht op een horecabedrijf aan de Nieuwstraat.  De burgemeester van Almelo wilde daar vorig jaar rigoureus ingrijpen en de zaak op slot draaien. De burgemeester vond echter de rechtbank op haar weg die door de uitbater van het horecabedrijf was gevraagd om een oordeel. Het kwam simpel op neer dat mevrouw de burgemeester een beleid had vastgesteld in strijd met de Opiumwet en dat het horecabedrijf niet mocht worden gesloten. In twee gevallen van vermeende steunfraude lopen nog rechtszaken bij de rechtbank Almelo.
Terug naar de vraag om BOA's zo maar overal inzetbaar zijn.
De Twentse gemeenten gaan een convenant sluiten waardoor de uitwisseling van Buitengewone opsporingsambtenaren (zogenaamde Boa's) mogelijk wordt. De uitwisseling zal echter nogal wat voeten in aarde hebben. Zo heeft de Minister van Justitie de bevoegdheden van de Boa's in zogenaamde Domeinlijst opgenomen. Domein I is de openbare ruimte, domein II milieu, welzijn en infrastructuur.
Nu kent Domein I een bevoegdheid aan de Boa toe inzake de Wet op de Kansspelen ten aanzien van de speelautomaten. Maar speelautomaten staan altijd in horeca gelegenheden opgesteld en dat heeft niets met de openbare ruimte te maken. Dat zelfde geldt ook voor de Tabakswet en Brandweerwet. De Drank- en Horecawet wordt in de Domeinlijst niet genoemd, terwijl het voorstel aan het college van burgemeester en wethouder van de gemeente Almelo om samen te werken de Drank- en Horecawet expliciet wordt genoemd. Maar de steller van de nota is er blijkbaar aan voorbij gegaan dat in het kader van de handhaving van de  Drank- en Horecawet de wetgever er voor heeft gekozen voor een administratiefrechtelijke handhaving waaronder de administratiefrechtelijke boete en dat heeft niets met Boa's te maken.
De Minister van Justitie heeft het samenwerken uitdrukkelijk mogelijk gemaakt echter inhoudelijk nogal wat steken laten vallen in de regelgeving. Daarnaast zal het over en weer inzetten van gemeentelijke Boa's ook zorgen voor een over en weer geldstroom van het inhuren van Boa's.

Wet openbaarheid van bestuur wordt steeds duurder.
Een ieder heeft op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (hierna Wob) het recht om ambtelijke gegevens op te vragen. Alleen bij bijzondere, in de Wob genoemde, omstandigheden mag het overheidslichaam het verstrekken van gegevens achterwege laten of mogen bepaalde gegevens worden weggelakt. In de afgelopen jaren heeft er een juridische strijd plaatsgevonden waaraan ook JEEJAR v.o.f. heeft deelgenomen inzake het opvragen van bescheiden op grond van de Wob en de daarbij door de gemeenten in rekening gebrachte kosten. Gemeenten waren daarbij snel geneigd om ook de kosten van het opzoeken van bescheiden in rekening te brengen naast de kopieerkosten. Dit betekende dat de kosten van het opzoeken van de bescheiden vele malen hoger waren dan alleen de kopieerkosten. Het begon er daarbij op te lijken dat de gemeenten juist die zoek kosten in rekening gingen brengen om de burgers af te schrikken om gegevens op te vragen.
De Hoge Raad heeft ondertussen uitgesproken dat zoekkosten niet in rekening mogen worden gebracht en alleen de kopieerkosten. Principe van de Wob is openbaarheid en daar behoren die extra zoekkosten niet bij.
Maar het lijkt er op dat ondertussen de gemeenten daar ook al wat op hebben gevonden door de kosten van het kopiëren explosief te laten stijgen. Waar in het verleden het maken van één kopie nog € 0,05 kostte is dat bedrag bij veel gemeenten ondertussen gestegen tot een veelvoud daarvan en soms ook nog met een minimum bedrag. Dat laatste mag, gelet op de uitspraak van de Hoge Raad, uiteraard ook niet meer. Een stijging van €0,05 naar € 0,30 per kopie (gemeente Almelo, met een niet toegestaan minimum van € 3,60) of meer € 0,40 per kopie (gemeente Enschede).
Gelet hierop kan niets anders worden gesteld dat openbaarheid steeds duurder wordt betaald.

De nieuwe Drank- en Horecawet per 1 januari 2013
Per 1 januari jl. is de nieuwe Drank- en Horecawet in werking getreden. In deze wet wordt de uitvoeringsbevoegdheid overgeheveld van het college van burgemeester en wethouders naar de burgemeester.

De uitvoeringsbevoegdheid geldt tevens voor de taken die voorheen onder verantwoordelijkheid vielen van de Voedsel en Waren Autoriteit (VWA). De VWA blijft echter de wettelijke instantie die toeziet of gemeenten haar toegevoegde taken goed uitvoert.
De jarenlange ervaring van JEEJAR leert dat het daar nogal eens aan schort. Vooral t.a.v. de Drank- en Horecawet slaan gemeenten de plank nog wel eens mis en heeft men de regelgeving en dossiervorming niet goed op orde. Gemakshalve gaan gemeenten er vaak aan voorbij dat dat de Drank- en Horecawet een zogenaamde gebonden wet is. Verplicht weigeren, verlenen of intrekken staat echter voorop.
Het goed in kaart brengen van de horeca in uw gemeente is noodzakelijk. Het belang van een goede geautomatiseerde dossiervorming is navenant. Hoe legt u acties die ondernomen zijn en gesprekken die zijn gevoerd met ondernemers vast. Hoe is dat inzichtelijk voor de collega’s op de afdeling Bijzondere Wetten?

Hetzelfde geldt voor de voormalige taken van de VWA. Dezelfde VWA die nu toeziet of gemeenten haar nieuwe taken zoals bijvoorbeeld toezicht en handhaving op het wettelijk rookverbod wel goed uitvoert. Dezelfde VWA die gemeenten ook flink op de vingers kan tikken wanneer men in gebreke is gebleven.

JEEJAR is gepokt en gemazeld specialist in juridisch administratief recht met meer dan 30 jaar ervaring en kan uw gemeente helpen om deze taken op de juiste wijze vorm te geven. De gemeente Assen bijvoorbeeld deed een beroep op JEEJAR om dit soort specifieke bestuurstaken in de juiste vorm te gieten.
JEEJAR heeft bovendien als lid van de Werkgroep Openbare Inrichtingen bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten meegewerkt aan het tot stand komen van de leidraad inzake de Wetgeving Speelautomaten.
JEEJAR dat zich tevens kan beroepen op belangrijke jurisprudentie.

Kortom, heeft uw gemeente nog geen zicht hoe de nieuwe wettelijke taken in het gemeentelijke vat worden gegoten? Dan kunt u een beroep doen op JEEJAR !
Wacht echter niet totdat de VWA u daadwerkelijk op de vingers tikt en op uw kosten e.e.a. gaat regelen !   
Neem contact op voordat het te laat is via:
e-mail info@jeejar.nl of bel bij spoedeisende zaken via mobiel 0640 92 06 30
 

28 februari 2013. Gemeenten mogen alleen kopie kosten in rekening brengen bij Wob verzoeken.
De Hoge Raad heeft op 8 februari 2012 het volgende uitgesproken: "Volgens artikel 2 van de Wet openbaarheid van bestuur is overheidsinformatie in beginsel openbaar, tenzij andere, zwaarder wegende belangen dat beletten. Deze openbaarheid dient het algemene belang van een goede en democratische bestuursvoering. Artikel 2, lid 1, van de Wob bepaalt ook dat het bestuursorgaan bij het versstrekken van informatie overeenkomstig deze wet uitgaat van het algemeen belang van openbaarheid van informatie. Volgens artikel 3 , lid 1, van de Wob kan een ieder verzoeken om informatie die is neergelegd in documenten over een bestuurlijke aangelegenheid. Artikel 3, lid 3, van de Wob bepaalt dat een verzoeker bij zijn verzoek geen belang behoeft te stellen. Daarin lig besloten dat het bestuurorgaan bij de behandeling van een Wob-verzoek, behouden de hierna in onderdeel 3.3.7 genoemde werkzaamheden, niet in overheersende mate verband houdt met dienstverlening ten behoeve van een individualiseerbaar belang. En onderdeel 3.3.7 geeft aan dat er alleen kopie kosten in rekening mogen worden gebracht. De uitspraak is weer te vinden onder LJN: BZ0693.
Veel Nederlandse gemeenten zullen op grond van deze uitspraak de legesverordening dienen aan te passen.

7-07-2009 Professor Elzinga heeft plaatselijke politiek de nek om gedraaid.

Alle acties van Elzinga waren er op gericht om de politiek aantrekkelijker te maken voor het publiek. Door het monistische stelsel te veranderen in een dualistisch stelsel heeft geen verbetering gebracht maar alleen een verslechtering. Grondslag één is dat het publiek geen weet heeft waar het over gaat. Monisme en Dualisme. Onbekende begrippen in het verkiezingsland. Het resultaat is echter als het gezegde: "wie de bal kaatst kan hem terug verwachten". En de ellende is dubbel en dwars terug gekomen. Wethouders bij de gemeenten worden hoofdzakelijk nog uit het midden van de gemeenteraden gekozen. En wethouders van een bepaalde signatuur (CDA, PvdA, VVD etc.) worden in de regel in bescherming genomen door de fracties in gemeenteraad van de zelfde signatuur. Een PvdA fractie doet een PvdA wethouder niet zeer etc. etc.
Ondertussen is er ook een buffer gebouwd tussen het ambtelijk apparaat en de gemeenteraad. Die buffer heeft de naam gekregen de raadsgriffie. Indien een gemeenteraadslid vragen heeft over het handelen van de gemeente of interne bescheiden wil inzien dat moet dat gemeenteraadslid zich wenden tot de eigen raadsgriffie. En die raadsgriffie is een buffer tussen het college en het ambtelijk apparaat. Voor een huidig gemeenteraadslid een brug te ver. En echte antwoorden zijn er niet meer. De gemeenteraad is op een zijspoor gezet door die overdaad aan dualisme. Een stelsel dat op gemeentelijk niveau volledig de plank misslaat. Dat is de realiteit van de drang naar vernieuwing.

30-11-2008 Van rookverbod naar sluiting horecabedrijf.
Nu het rookverbod in de horeca op grote schaal wordt overtreden ziet de minister zich geplaatst voor een probleem.
In de Tabakswet staat in artikel 11b zesde lid het volgende vermeld: "In afwijking van het eerste lid kan de overtreding niet met een boete worden afgedaan, indien de in de bijlage ter zake van de overtreding voorziene boete aanmerkelijk wordt overschreden door het met de overtreding behaalde economische voordeel". De maximale hoogte van de boete die kan worden opgelegd is € 4.500,00. En er is maar één opsporingsorgaan en dat is de Voedsel en Waren Autoriteit (hierna VWA).
Nu wil de minister blijkbaar overgaan tot de aanwijzing dat het behaalde voordeel van de betreffende horeca ondernemers hoger is dan € 4.500,00. Dat moet dan eerst nog maar bewezen worden of dat zo is. Indien de VWA dit niet aannemelijk kan maken dat gaat het verhaal niet op om over te stappen naar een economisch delict.
In artikel 1 van de Wet op de Economische Delicten staat welke overtredingen van de Tabakswet onder de Wet Economische Delicten valt.
Indien de minister nu voor de strafrechtelijke handhaving wil gaan kiezen ligt de weg open om tot feitelijke sluiting van de horecabedrijven te komen. Dit kan dan zowel op grond van het Besluit eisen zedelijk gedrag Drank- en Horecawet als, met een omweg, de wet BIBOB.
Indien een horecaondernemer een aantal keren een behoorlijke boete opgelegd heeft gekregen en hij daartegen in verweer komt kan de situatie voor lange tijd worden opgerekt. Indien de ondernemer niets doet dan krijgt hij niet alleen een strafrechtelijke veroordeling maar ook feitelijk een boete opgelegd. Indien dit twee keer heeft plaatsgevonden dat moet het college van burgemeester en wethouders hem de vergunning intrekken gelet op het gestelde in het Besluit eisen zedelijk gedrag.
Het kan echter ook dat indien de VWA hem meerdere processen-verbaal heeft gegeven op grond van de Wet Economische Delicten (en zonder dat er een veroordeling heeft plaatsgevonden), de officier van justitie de burgemeester van de betreffende gemeente een tip geeft op grond van het bepaalde in de wet BIBOB (Bevordering Integriteitbeoordelingen door het Openbaar Bestuur). De burgemeester moet naar aanleiding van die tip het Bureau BIBOB om een advies vragen. In dat advies zullen dan de opgestelde processen-verbaal van de VWA een rol spelen en het zogenaamde illegale financiële voordeel wat de horeca ondernemer heeft behaald bij zijn overtreding van de Tabakswet. Resultaat een negatief BIBOB advies en op grond daarvan intrekking  van de vergunning. Dit betekent echter wel dat de gemeenten tenslotte via een omweg actief betrokken worden bij de naleving van de Tabakswet.
En het komt er op neer dat de meest eigenwijze horeca ondernemer tenslotte aan het kortste eind zal trekken.